Chapter 15

James was brought to a hospital. Masyadong maraming dugo ang nawala sa kanya. Umuwi mula Australia ang mga magulang ni James. Panay hingi ng tawad ni Mrs. Reyes sa mga Castillo. "Ano ka ba. Di mo naman kasalanan na naglasing si James. Ginusto nya yun," sabi ni Mrs. Castillo. "Magdasal na lang tayo," sabi naman ni Mr. Castillo. Si Devon ay nakaupo sa waiting area at nakatulala. Ni hindi nga nya namamalayan na tumutulo ang luha nya. "Ate...." sabi ni Kyra. "Ate, I'm sorry, kasalanan ko to eh," sabi ni Kyra, umiiyak. "Hindi mo kasalanan to Ky," sabi ni Devon at niyakap ang kapatid. "Sana lang, maayos si James. Ky, masyado nang nahulog ang loob ko sa kanya. Napag-isip ko na baka nga, baka lasing lang sya. Di yun kayang gawin sa akin ni James," sabi ni Devon at mas lalo pang lumakas ang buhos ng luha nya. Di nya makayanan ang sakit. At mas lalong di nya kakayanin kung mawala si James. Pumasok si Fretzie. "Bes, padating na ang barkada," sabi ni Fretzie at nakisalin na rin ito sa yakapan ng magkapatid. "James will be fine," bulong ni Fretzie.

Dumating ang buong barkada. Niyakap agad sya ni Sam. "I'm sorry lil' sis. Kung matino lang ako nun, sana na-control ko ang lahat. Pero nagpadala ako sa tuso ng alak," sabi si Sam. "Wala kang kasalanan kuya," sabi ni Devon. Naupo silang lahat, naghihintay ng balita.

Makalipas ang ilang oras, pumasok si Mrs. Reyes at Mrs. Castillo. "Maayos na si James. Kaya lang apat lang ang makakapasok ng sabay. Devon, mauna ka na," sabi ni Mrs. Castillo. "Mam, kayo po ang pamilya. Okay lang po na mauna kayo," sabi ni Devon. "I'm pretty sure na ikaw ang unang tao na gustong makita ni James," sabi ni Mrs. Castillo. "Mamaya na kami. Mauna na kayong mga bata. Fretzie, Ivan, Bret, samahan nyo na si Devon," sabi naman ni Mrs. Reyes. Pumasok na ang apat. Nakita nilang gising si James. "You okay dude?" tanong ni Bret. "IWho are you? And where am I?" tanong ni James. "Not a funny joke dude. You're in a hospital cause you're hit by a truck," sabi ni Ivan. "I'm serious. Who are you people? And... who am I?" tanong ni James. Tumulo ang luha ni Devon. Nakalimutan na nga ba sya ng tuluyan ni James? Tinawag ni Fretzie ang mga magulang ni James at si Mrs. Reyes. Tumawag rin sya ng doktor. Matapos i-check ng doktor si James kinausap nya ang mga magulang ni James at sina Bret, Ivan, Fretzie at Devon. "I'm sorry, may amnesia si Mr. Castillo. Pero sa tingin ko hindi naman ito permanent," sabi ng doktor. Umiiyak na sina Devon, Mrs. Reyes at Mrs. Castillo. "Ano pong magagawa namin para maibalik ang alaala ni James," sabi ni Devon. "Dalhin nyo sya sa mga lugar na napuntahan nya. Show him pictures and videos of his past," sabi ng doktor. At umalis na ang doktor.

Kinausap nina Bret at Ivan si James. "The doctor said that you have an amnesia," sabi ni Ivan. "Your name is James Castillo. And we're you're best buds. I'm Bret Jones," sabi ni Bret. "And I'm Ivan Smith," sabi ni Ivan. "James. That's my name. Do I have any siblings?" James asked. "No. You have a girlfriend. Her name is Devon," sabi ni Bret. "Devon. Can I see her," sabi ni James. Tinawag ni Ivan si Devon. Pulang pula ang mata at ilong ni Devon. Halatang umiyak. "James......" sabi ni Devon. "She's Devon?" tanong ni James. Dahil sa sinabi ni James ay mas lalong umiyak si Devon. "Yeah," sabi ni Ivan. Nasasaktan sina Bret at Ivan. Nakita kasi nila kung gaano kamahal nina Devon at James ang isa't isa. "I....I'm sorry if I don't remember you," sabi ni James. Nararamdaman nya na kilala nya si Devon, pero di nya matandaan ang mga nangyari. Biglang niyakap ni Devon si James. "Di mo man ako maalala ngayon, darating din ang araw na magbabalik ang memorya mo. At pag nangyari yun, andito lang ako sa tabi mo," sabi ni Devon kay James. May parang kurot na naramdaman si James kaya niyakap nya rin si Devon.

Paglabas ni Devon, ppumasok naman sina Kyra, Sam, Fretzie at Patrick. "James, I'm Patrick. Kaibigan mo ako sa school," sabi ni Patrick. "I'm Kyra naman. Younger sister ako ni ate Devon at friend mo rin ako," sabi naman ni Kyra na halos maluha-luha. Nakakalungkot isipin ang nangyari at medyo sinisisi din ni Kyra ang sarili. "I'm Sam. Devon's older brother. We're classmates and well.... friends I guess," sabi ni Sam. "I'm Fretzie, Devon's best friend. We're classmates. And friends din tayo," sabi ni Fretzie. "Patrick, Kyra, Sam, Fretzie. Okay. Nice to see you guys...... again, I guess," sabi ni James. "Talaga bang wala kang naaalala kuya James? Kahit na ano?" tanong ni Kyra. "No, I don't remember any thing at all," sabi ni James.

Habang nag-uusap ang lima sa loob ng kwarto ni James. Ang mga magulang ni James, si Mrs. Reyes at Devon ay nag-uusap sa may waiting area. "We thought that it would be better for James if we all go back to Australia. Since he spent almost all his life there," sabi ni Mr. Castillo. Walang magawa si Devon kundi ang umiyak. "I'm sorry Devon. But I think James will recover his memory faster if he's in Australia. Pag gumaling na sya, hahayaan ko syang bumalik dito," sabi ni Mrs. Castillo. Naawa sya para kay Devon. Malaki rin ang pasasalamat nilang mag-asawa kay Devon. Mula kasi nang magkabati sina Devon at James ay naging mas malapit si James sa kanilang mag-asawa. Lalo na ng maging kasintahan ni James si Devon. Palagi nang tumatawag si James sa kanila para lang kamustahin sila. Ayaw sana nyang ihiwalay si James kay Devon. Pero andun sa Australia ang mahigit sa kalahati ng buhay ni James. "Naiintindihan ko po," sabi ni Devon.

Pumasok na ang magulang ni James. "Hi James, I'm your mom and this is your dad," sabi ni Mrs. Castillo. "Hi mom. Hi dad," sabi ni James, pero halata sa mukha nito na hindi nya kilala ang mga magulang. "Uhm, son. Your mom and I decided that we'll take you back to Australia," sabi ni Mr. Castillo. "Yes dad. I understand," sabi ni James.

Matapos mag-usap ng pamilya, pinatawag ni James sina Ivan at Bret. "Auntie said you wanted to talk to us," sabi ni Ivan. "Yes. Mom and Dad decided that the three of us will go back to Australia," sabi ni James. Di makapaniwala ang dalawa. "What!?" the two said. "I thought that I should inform you guys. But please don't tell the rest about this," sabi ni James. "What, you don't think that they deserve to know? They will get hurt, especially Devon," sabi ni Ivan. "No. I'm actually thinking about them. I don't want them to think about me leaving. That'll depress them," sabi ni James. Dahil sa mga katagang ito ni James, napaisip sina Bret at Ivan. At pumayag na rin sila.

Isang linggo ang nakalipas mula ng aksidente ni James. Nagising si Devon ng maaga at nagluto ng agahan para sa lahat. Kumatok sya sa pinto ng kwarto ng mga Castillo pero walang sumasagot. "Baka pagod sila," isip ni Devon. Pumunta sya sa kwarto ni James at kumatok. Pero walang sumasagot. Kaya binuksan ni Devon ang pinto. Walang James na natutulog sa kama. Binuksan ni Devon ang cabinet ni James. Wala syang nakitang damit ni James. "James! James!" sigaw ni Devon. May nakita syang limang sulat sa ibabaw ng kama ni James. To Devon, nakasulat sa dalawa sa mga sulat. Isa ay para sa nanay nya at ang dalawa ay para sa barkada. Binasa nya ang sulat na nasa kanan.

Dear Devon,

         I'm in Australia now. I don't want to hurt you so I didn't tell you about me leaving. I'm sorry. My memory might not come back. I think it's selfish of me to ask this, but I want you to forget about me. Live like I didn't exist. Goodbye Devon.

James

Nabasa ang sulat dahil sa mga patak ng luha ni Devon. Binasa nya ang ikalawang sulat para sa kanya.

Dear Devon,

              We're really sorry. We wanted to tell you. Auntie said that you already know that James is leaving. Thank you for everything. We hope that you'll be happy. And we hope that we can see you again someday.

  Ivan and Bret

Makalipas ang ilang minuto, tumigil na sa pag-iyak si Devon. Naubusan na ata sya ng luha. Parang nawalan na sya ng pakiramdam. Namanhid na ata ang puso nya sa sobrang sakit.

Pumasok na sa iskwelahan sina Kyra at Devon. Napansin ni Kyra ang pagiging tulala ni Devon. "Ate, may problema ba?" tanong ni Kyra. "Wala na si James........ bumalik na sya sa Australia," sabi ni Devon. "Wala na akong mailuluha pa. Naubusan na ako ng luha Ky," sabi pa ni Devon. Niyakap na lang ni Ky ang kapatid.

Nang dumating ang hapon, nasa tambayan ang lahat. "Devosky ano ba yung importanteng sasabihin mo?" tanong ni Patrick. "Sandali lang, wala pa sina Bret at Ivan," sabi ni Jenny. "Di na sila darating," sabi ni Kyra. "Haa!?" sabi ng ilan. Di na ito pinansin ni Devon at binasa na lang nya ang sulat.

Everyone, we're so sorry. Umalis kami without saying goodbye. I hope you wil forgive us. This wasn't our decision. Thank you for treating us like we've known each other for a long time. Thank you for the memories. We will never forget all of you. We know that we'll see each other in the future. Take care.

Ivan and Bret

Nagulat ang lahat. Di nila inakala na magagawa yun sa kanila ng mga kaibigan.

Everyone, I'm sorry. I already left. I might not come back. Live as if I didn't exist.  Even though I can't remember anything, I still want to say thank you. Goodbye.

James

May mga umiiyak, may mga natulala. Niyakap ni Patrick at Fretzie bigla si Devon. "Devonsky...." sabi ni Patrick. "Ayos na ako. Medyo may shock pa rin, pero alam ko na nung nasa ospital pa si James na babalik sila ng pamilya nya sa Australia. Sorry, di ko agad sinabi sa inyo," sabi ni Devon. "Okay lang yun bes, alam naman namin na di ka makapag-isip na straight simula ng accident eh," sabi ni Fretzie. "Isa lang sana ang gusto kong hilingin sa inyo. Tuparin natin ang gusto ni James. Let's live like we didn't met him. Live like he didn't exist," sabi ni Devon. "Sigurado ka ba dyan Devon?" sabi ni Jenny. "Oo. Kaya sana wala nang magu-usap tungkol sa kanila. Kahit magbanggit ng pangalan nila," sabi ni Devon. Tumango na lang ang lahat.

Si Ann ay bumalik ng Batangas dalawang araw pagkaalis ni James. Pero si Lauren ay naiwan sa Manila. Nalaman din ni Devon na may relasyon na si Sam at Lauren. Masaya naman sya para sa dalawa lalo pa't naging isa sa matalik na kaibigan ni Devon si Lauren. Kaya lang hindi halata na masaya sya. Para syang lantang gulay. Wala na ang Devon na masayahin. Hindi nya kinaya na dalawang beses na mabigo sa pag-ibig.